Rodzaje sklepień ceglanych

Cegła to materiał z którego niegdyś budowano nie tylko ściany. Od około VIII w. popularność zyskiwały ceglane sklepienia - początkowo głównie te o prostej konstrukcji, jednak z biegiem lat budowano je w coraz to ozdobniejszej formie. Najczęściej spotkać można je było w klasztorach, kościołach oraz pałacach. Oprócz dużej wytrzymałości uznanie wśród budowniczych zyskiwały również z uwagi na swoje niebywałe walory estetyczne. 

Sklepienia kolebkowe - najprostsza forma sklepień ceglanych

Sklepienia kolebkowe znane były już w czasach starożytnych, jednak nie stały się wtedy cenionym rozwiązaniem. Popularność zyskały w architekturze romańskiej - idealnie współgrały z monumentalnymi budowlami, które charakteryzowały się prostotą i brakiem zdobień. Ponadto były w stanie przenieść ogromne obciążenia pochodzące z grubych murów budowli. Kolebka podzielona była na pola sklepienne łękami jarzmowymi. Ułatwiało to pracę murarzom dzieląc dane sklepienia na równe odcinki, które wykonywane były kolejno po sobie. 

Sklepienia krzyżowo-żebrowe - konstrukcje wczesnego gotyku

Sklepienia krzyżowo-żebrowe to połączenie dwóch płaszczyzn sklepienia kolebkowego, opierające się najczęściej na czterech podporach znajdujących się na przekątnych kwadratu. W miejscu przenikania się kolebek występowały żebra pełniące funkcję konstrukcyjną i estetyczną. Konstrukcja ta była znacznie lżejsza od swojej poprzedniczki i nie wymagała budowania masywnych ścian, których architekci gotyku za wszelką cenę chcieli uniknąć. Celem było nadanie lekkości budowlom o dużej rozpiętości, a żebra idealnie spełniały tu swoją rolę. Sklepienia krzyżowo-żebrowe uznanie zyskały we wczesnym gotyku, a na ich podstawie tworzono kolejno delikatne formy, które charakteryzowały się coraz większą dekoracyjnością.  

Sklepienia gwieździste, kryształowe i palmowe - sklepienia pełniące funkcję dekoracyjną

Wraz z rozwojem gotyku, rozwijały się również sklepienia w nowo wznoszonych budowlach. Wprowadzono kolejne żebra, które nie pełniły już funkcji konstrukcyjnej, a wyłącznie dekoracyjną. Nadawało to lekkości i często porównywane było do korony drzew, szczególnie w przypadku sklepień palmowych. Sklepiania złożone z licznym pól stawały się prawdziwą dekoracją wnętrza gotyckich budowli i ich elementem charakterystycznym - zaraz po strzelistych wieżach. 

Konstrukcyjne aspekty sklepień ceglanych

Ważne jest, aby cegła używana do budowy sklepień łukowych miała podwyższoną nasiąkliwość. Idealna zatem jest w tym przypadku cegła ręcznie formowana, której nasiąkliwość przekracza 8%. Główną zasadą sklepień łukowych jest wyeliminowanie siły rozciągającej, niekorzystnej dla materiałów kruchych. Obciążenia z łuku przenoszone są więc na podpory, tworząc przy tym pionowe reakcje podporowe i poziome siły rozporowe, co skutkuje powstaniem siły ściskającej. Ceramika budowlana wykazuje znacznie większą odporność na ściskanie niż na siły rozciągające. 

Cegła wykonana w naszej Manufakturze Cegły Cekobud doskonale sprawdzi się w przypadku renowacji zabytkowych budowli. Formowana pracą ludzkich rąk idealnie odwzorowuje stare cegły nie tylko pod względem wizualnym. Cegły Manufaktury Cekobud posiadają niepowtarzalną fakturę oraz naturalne odcienie uzyskiwane poprzez zastosowanie surowców najwyższej jakości pochodzących ze złóż gliny lessowej z terenów Kraśnika.